شعرطنز قزوینی (فیس و فوسی)
«فيس و فوسي»
اوني دلِم مُخواد لُپّاي سرخِش پوتوقَس
بانمك ،تو دل برو،بامزّه ،عينِ توپوقََََس
دلِمَه مِلَرزانَد تو كوچَه عين زلزله
هميشَه د نبالِشم عين« سگِ حسن دَ له»
هر كي از را مِرَسَه هي مَنَه چِخ چِخ مُكُنه
مِگَه كه:«باباش مياد كَلّه تَه پِخ پخ مُكُنَه»
دوس دارم تو باغ چشماش شب نشيني بكنم
لباي پُرسوقِشَه ،هي پَسَه چيني بكنم
تا كه رامِش بكنم ،سر مُكُنم چاخان پاخان
مِگَم عشق تو مَنَه كردَه آلاخان بالاخان
ادامه مطلب